Succesverhalen, wat een onzin!.

Succesverhalen. Wat een onzin denk ik vaak. Daar komt bij, we zijn een startende onderneming. Eigenlijk hebben we via ForFacts überhaupt nog nauwelijks opdrachten uitgevoerd. Ik zal toch moeten graven in mijn (niet perfecte) 15 jaar werkervaring.

Dat geldt ook voor onze succesverhalen. Het is natuurlijk prachtig om te vertellen hoe goed wij zijn, maar eigenlijk ben ik allergisch voor alle prachtige verhalen en beloftes die gedaan worden op communicatiekanalen zoals websites en socials. Geweldig hoe organisaties op de perfecte manier alle problemen oplossen en we leefden nog lang en gelukkig. Maar aan succesverhalen zit vaak ook een schaduwkant. Juist het erkennen van die schaduwkant en het relativeren van succes zorgt voor lerend vermogen. En misschien wel net zo belangrijk; het zorgt ervoor dat je jezelf ook niet altijd even serieus neemt.

Al gauw ga ik toch op zoek naar de ‘perfecte’ casus. Tijdens een gekke apres ski borrel in 2016 ontstond het idee om te gaan ondernemen samen met Jeroen. Eind 2021 mogen we ons dan eindelijk ‘chef lege huls’ noemen. Het resultaat is bereikt, maar de route ernaar toe was hobbelig.

In organisaties draait het continu om keuzes maken en prioriteiten stellen. Dat geldt ook voor iedereen persoonlijk.

Als persoon ben ik zeer praktisch ingesteld. Je kan sterven in de schoonheid van een strategie, maar helaas heb ik vaak gemerkt dat men op de werkvloer geen idee heeft wat die strategie voor hen betekent. Iedereen is gericht op de korte termijn, lekker bezig zijn.

In het geval van het oprichten van Forfacts gold dat ook voor mij. Het is zó makkelijk continu bezig te zijn met de dagelijkse beslommeringen, dat ik uit het oog verloor wat ik echt belangrijk vind. De keuze voor het ondernemerschap schoof ik voor me uit. De momenten dat mensen mij niet begrepen, ging ik alleen maar meer van hetzelfde doen om de boodschap helder te krijgen. Ook al ben ik praktisch ingesteld, toch lukte het niet iets anders te gaan doen.

Dit geldt ook voor organisaties. Hoe praktisch een organisatie ook is ingesteld, op het moment dat wordt verwacht dat andere keuzes worden gemaakt, is het lastig om patronen te doorbreken.

Mijn laatste jaren in dienstverband bij USG waren roerige tijden voor de organisatie. Als lid van het managementteam voelde ik mij verantwoordelijk voor de verandering van de organisatie. Ik heb het geluk gehad met iemand te mogen werken die altijd anders tegen de werkelijkheid aankeek dan ikzelf. Dit heeft mij doen beseffen hoe waardevol het is om te werken met mensen met een andere kijk, door andere prioriteiten te stellen en door beslissingen te durven nemen. Door mijn periode bij USG heb ik geleerd dat ik minder energie krijg van grote corporate organisaties. Ik houd van snelle beslissingen en zie vaak geen toegevoegde waarde voor extra besluitvormingslagen. Soms is dat lastig, vaak ook daadkrachtig. Nuance is niet mijn sterkste punt, maar een scherpe stelling is soms cruciaal om te weten hoe mensen over bepaalde zaken denken. Tegelijkertijd heb ik geleerd dat ‘grijs’ echt bestaat.

Ik heb een nuchtere persoonlijkheid, maar ben me ervan bewust geworden dat niet iedereen even makkelijk met veranderingen omgaat. Zonder begrip voor elkaars standpunten is het onmogelijk om te verbinden en het doel te realiseren. Dit geldt voor personen, voor medewerkers in organisaties én zeker ook voor ons tijdens de ontwikkeling van het Forfacts concept.

Voor mij persoonlijk heeft bovenstaande tot grote veranderingen geleid, zowel privé als in mijn werkende leven. Zou ik achteraf andere keuzes hebben gemaakt? Jazeker, dat is waarschijnlijk mijn belangrijkste les. Ben ik blij dat wij van start gaan? Ja, ik kan niet wachten. Maar soms is het goed om te reflecteren én succesmomenten te vieren zonder aan de toekomst te denken. Ik ben trots op de hobbels die wij hebben overwonnen, het is toch maar mooi gelukt Jeroen!