
Verwondering = kinderspel.
Geschreven door

Kinderen komen rond hun derde jaar in de welbekende (en super irritante) waarom-fase. Het is een belangrijke stap in hun ontwikkeling en maakt deel uit van het cognitieve leerproces dat een kind doorloopt. Misschien niet altijd even leuk voor de ouder, maar wel een essentiële fase voor het kind. Waarom is deze fase zo essentieel? Verwondering leidt tot vragen en vragen leiden tot antwoorden. Antwoorden die je alleen krijgt door de waarom-vraag te stellen. En met die antwoorden ontstaat vaak eenvoud. Laat eenvoud nou net ons bestaansrecht zijn.
Een peuter wil steeds meer grip krijgen op de wereld om zich heen en is niet meer tevreden met alleen de feiten. Ja, daar is een hond, en dat is een auto. Maar waarom is die hond of die auto nou daar? Het kind wil de gedachte daarachter weten. Eigenlijk is het logisch dat het kind deze grondhouding heeft en daardoor vragen stelt. Geen aannames doen, geen dingen invullen, gewoon vragen! De waarom-vraag vergt weinig woordenschat en het brengt je gedachte eenvoudig onder woorden. Het is een open vraag die de wederpartij aanzet tot denken en tot geven van uitleg. Iedereen kan het. Super eenvoudig!
Bij organisaties? Daar blijkt de waarom-vraag lastig te zijn. Als volwassene word je op de werkvloer snel als de luis in de pels gezien als je te vaak “waarom?” vraagt. Je komt voor sommigen te kritisch over en managers hadden eigenlijk gehoopt dat je tijdens het overleg zou ja-knikken. “Gebruik allemaal maar gewoon je eigen interpretatie, dan kunnen we tenminste door…”. “Doe maar gewoon..” “Het werkt toch gewoon?” Dit soort uitspraken zullen de meesten van ons niet onbekend in de oren klinken.
In die context is de vergelijking met de eeuwig vragende peuter snel gemaakt. Maar het is juist vanuit een bepaalde nieuwsgierigheid of verwondering dat deze vraag steeds gesteld wordt. Juist om iets écht te begrijpen. Voor ons is het cruciaal om door te vragen. We zwijgen niet en we interpreteren niet. Wij vullen dingen niet zelf in, maar we vragen het! Niet uit onwil of om een pain in the ass te zijn, maar om écht een keuze te begrijpen.
In de praktijk zien wij dit ook bij keuzes die organisaties maken in hun datastrategie. Op de vraag waarom er eigenlijk voor customer intimacy als KPI is gekozen, komt meestal het antwoord dat men graag tevreden klanten wil. Maar welke organisatie wil dat nou niet? De vraag is dan natuurlijk of dit daadwerkelijk de meest passende KPI voor dit doeleinde is. In negen van de tien gevallen blijkt dat niet zo te zijn, maar meer hierover lees je in het artikel dat hierop volgt!
Of je nou door de bril van een ouder of een manager kijkt, die waarom-vraag is best irritant. Maar je wordt hierdoor ook gedwongen om uitleg te geven over een onderwerp, situatie of besluit. Zo kom je tot de échte beweegreden, de kern en begrijp je de feiten uiteindelijk beter.
Conclusie? Die waarom-vraag: het houdt je scherp. We zouden allemaal iets meer als een peuter moeten denken. Verwonder je eens over hoe (onnodig) omslachtig en ingewikkeld dingen soms zijn.
En misschien een net zo belangrijke vraag: waarom eigenlijk ook niet?
#factbuilders
Wij helpen jou meer rendement uit je werkzaamheden te halen.

Andere artikelen
#factbuilders
Wij helpen jou meer rendement uit je werkzaamheden te halen.
